این مجسمه ها واقعی به نظر می رسند: نگاهی به هنر خارق العاده روبن اوروسکو لوزا - ایران کروز

روبن که متولد 1979 است، در دانشگاه هنرهای بصری گوادالاخارا تحصیل نموده و استعداد فوق العاده اش خیلی زود توجه ها را جلب نموده است. در سن 27 سالگی، جایزه جوانان استان خالیسکو را دریافت کرد و بعدها نیز مورد تقدیر جایزه مجسمه سازی خوان سوریانو (Juan Soriano) نهاده شد؛ جایزه ای که به یاد هنرمند افسانه ای مکزیکی اهدا می گردد.

آثار روبن تنها در موزه ها یا نمایشگاه ها دیده نمی شوند؛ او به وسیله شبکه های اجتماعی، ازجمله اینستاگرام و یوتیوب، پشت صحنه خلق هر اثر را به نمایش می گذارد. این ویدئوها نشان می دهند که چگونه یک قالب گچی، با صبر و ظرافت، به اثری روح دار و انسانی تبدیل می گردد. مجسمه هایی چون فریدا کالو، پاپ فرانسیس، دیوید بویی، گریس کلی، و خالق نقاشی های دیواری، خوزه کلمنته اوروسکو ، تنها گوشه ای از پروژه های او هستند.

وجه مشترک تمام آثار روبن اوروسکو، نوعی واقع گرایی ترسناک و در عین حال مجذوب کننده است؛ انگار هر لحظه ممکن است پلک بزنند، لبخند بزنند یا نفسی بکشند. آثار او فقط صورت ها و چهره ها نیستند، بلکه شامل دست ها، بدن ها و ژست هایی اند که از درون جان دارند. بعضی از آن ها، مانند دست های در هم تنیده، پیامی انسانی، دردناک یا حتی سیاسی دارند؛ مثلاً کودک معترضی که تابلویی در دست دارد. او با این روش، مرز بین مجسمه و انسان، مصنوع و طبیعی، اثر هنری و کنش اجتماعی را محو می نماید.

مجذوب کنندهیت آثار روبن در این است که مخاطب را وادار می نماید به نگاه خودش شک کند. او از شباهت، تقلید نمی سازد، بلکه بازآفرینی می نماید. نگاه های متعجب، حسادت برانگیز یا حتی انتقادی که به آثارش وارد می گردد، گواه قدرت تأثیرگذاری این هنر نوین است. فرا واقع گرایی در دستان او به ابزاری برای بیان حقیقت، نه فرار از آن، تبدیل شده.